Σε μια εταιρεία casting όπου βρέθηκα πρόσφατα, ο υπεύθυνος μού έλεγε με πόση άγνοια της πραγματικότητας μπαίνουν στο γραφείο του νέοι ηθοποιοί, πεπεισμένοι ότι μπορούν να αρπάξουν τον παπά από τα γένια την επόμενη κιόλας μέρα, στην πρώτη οντισιόν που θα πάνε.

Οχι ότι δεν μπορεί και αυτό να συμβεί, η πιθανότητα να σταθείς τυχερός στο ξεκίνημά σου υπάρχει, αλλά ελάχιστοι έχουν αυτή την τύχη.

Η συντριπτική πλειονότητα των ηθοποιών θα μείνει στα αζήτητα και το καλύτερο που μπορεί να τους συμβεί είναι να κάνουν κανένα ρολάκι στο θέατρο και στην τηλεόραση, με αμοιβές που πλέον αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, αν δεν τα έχουν ξεπεράσει. Λογικό, όταν υπάρχει κρίση και υπερπροσφορά ανθρώπινου δυναμικού που βάζει πολύ νερό στο κρασί της προκειμένου να παίξει στις μετρημένες παραγωγές της μικρής οπτικοακουστικής εγχώριας αγοράς. Μιας αγοράς όπου το χαμηλό μπάτζετ είναι ο κανόνας σχεδόν για όλα.

Πολύ σύντομα, αρκετοί από τους ηθοποιούς απελπίζονται, βάζουν τα όνειρα τους στην άκρη και αναζητούν κάτι πρακτικό, με συγκεκριμένο μισθό. Στην Ελλάδα αυτό είναι πιθανό να το κάνει και ένας ηθοποιός με χιλιόμετρα εργασίας πίσω του και με πρωταγωνιστικούς ρόλους στο βιογραφικό του.

Ο Μάριος Αθανασίου σε πρόσφατη ανάρτησή του ανέφερε ότι τον φετινό χειμώνα δούλεψε οικοδομή. Είναι ένας από τους πιο γνωστούς έλληνες ηθοποιούς, ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει σε σειρές που είχαν επιτυχία, έχει περάσει από τη χρυσή δεκαετία της ελληνικής τηλεόρασης και κατάφερε να παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα. Σίγουρα δεν ανήκει στη συντριπτική πλειονότητα που ανέφερα παραπάνω, παρ’ όλα αυτά χρειάστηκε να εργαστεί σε ένα εντελώς διαφορετικό πόστο μια σεζόν που δεν βρήκε δουλειά στον τομέα του.

Σε μια χώρα με μεγαλύτερη βιομηχανία θεάματος αυτό δεν θα συνέβαινε τόσο εύκολα. Αν έχεις στο ενεργητικό σου κάποιες επιτυχίες, το πιθανότερο είναι ότι θα έχεις ψωμί να φας ακόμα και τις περιόδους που δεν είσαι ενεργός. Σε αυτή τη χώρα, όμως, και τη μεγαλύτερη επιτυχία να έχεις πίσω σου, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αρκεί για να σε στηρίξει στα δύσκολα.

Είναι τα μεγέθη άλλα, φυσικά. Ο έλληνας ηθοποιός δεν είναι σαν τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, που ακόμα εισπράττει έσοδα από το «Sex and the City». Εδώ δεν μπορείς να ζήσεις με την πίστωση του παρελθόντος, εδώ χρειάζεται να εργάζεσαι μέχρι τη σύνταξή σου, ανελλιπώς. Αυτό είναι πρόβλημα στο θέαμα, γιατί εμπεριέχει μέσα του το σκαμπανέβασμα. Ο καλλιτέχνης δεν είναι δυνατόν να μένει σταθερός, ούτε από πλευράς έμπνευσης ούτε από πλευράς απόδοσης, και σίγουρα ούτε από πλευράς φήμης.

Στην κάμψη του, όμως, ο έλληνας καλλιτέχνης δεν έχει κανένα σωσίβιο και κανένα μπακ-απ να στηριχτεί. Και δεν είναι μόνο τα μικρότερα μεγέθη της χώρας που φταίνε για αυτό, είναι πολλοί παράγοντες που διαμορφώνουν ένα πλαίσιο κινούμενης άμμου, στην οποία δυσκολεύεσαι να βαδίσεις ακόμα κι αν είσαι αυτό που λέμε φτασμένος. Τι θα κάνεις, λοιπόν; Θα πας να δουλέψεις όπου βρεις για να βγει το μεροκάματο. Για να μην πεινάσεις, για να μπορέσεις να καλύψεις τις υποχρεώσεις σου.

Θέλει θάρρος να βγεις και να πεις την ωμή αλήθεια. Εδώ είναι δύσκολο να το πεις στον ευρύτερο κύκλο σου, ότι αλλάζεις εργασιακό πεδίο από ανάγκη, πόσο μάλλον να το ανακοινώσεις δημοσίως όντας γνωστός, ένα πρόσωπο που όλοι ξέρουν μέσα από σειρές και παραστάσεις. Πολλοί το κρύβουν γιατί ντρέπονται, επειδή η περηφάνια τους δεν το αντέχει. Επειδή βλέπουν στον καθρέφτη τους έναν σταρ που δεν του αξίζει τίποτα λιγότερο.

Δεν υπάρχουν σταρ στην Ψωροκώσταινα. Τα πράγματα είναι δύσκολα και το να βρεθείς από τα πλατό και τις σκηνές στις οικοδομές είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Ο Μάριος Αθανασίου το είπε χωρίς φτιασίδωμα και χωρίς ντροπή. Και καλά έκανε. Για να καταλάβει και ο πιο αφελής ότι ο έλληνας ηθοποιός δεν μπορεί να ζήσει από τη δουλειά του. Αυτός είναι ο κανόνας. Και οι εξαιρέσεις τόσο λίγες, που καταντούν μελέτες περίπτωσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News