«Εμείς, οι υπογράφοντες της παρούσας δήλωσης, τονίζοντας σθεναρά την ανάγκη προάσπισης της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράν και το πραγματικό δικαίωμα του λαού του στην εθνική κυριαρχία, ζητούμε τον τερματισμό εμπλουτισμού ουρανίου από την Ισλαμική Δημοκρατία και τον άμεσο τερματισμό του καταστροφικού πολέμου μεταξύ της Ισλαμικής Δημοκρατίας και του καθεστώτος που κυβερνά το Ισραήλ: ενός πολέμου που όχι μόνο καταστρέφει υποδομές και ζωές αμάχων και στις δύο επικράτειες, αλλά αποτελεί επίσης σαφή απειλή για τα θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού. Ο εμπλουτισμός ουρανίου δεν είναι θέμα του ιρανικού λαού. Το Ιράν και ο λαός του δεν πρέπει να θυσιαστούν για τον εμπλουτισμό ουρανίου και τις φιλοδοξίες της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Κατά τη γνώμη μας, οι αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας δεν έχουν ούτε την ικανότητα ούτε τη βούληση να επιλύσουν τις εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις του Ιράν. Ο καλύτερος τρόπος για να σωθούν ο ιρανικός λαός και αυτή η γη είναι οι αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας να παραιτηθούν και να διευκολύνουν τη μετάβαση από την Ισλαμική Δημοκρατία στη δημοκρατία».

Αυτή είναι η έκκληση, που δημοσιεύθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στην Corriere della Sera, μιας ομάδας εξεχόντων ιρανών αντιφρονούντων, περιλαμβανομένων της ακτιβίστριας Ναργκίς Μοχαμαντί, η οποία τον Οκτώβριο του 2023, ενώ βρισκόταν στη φυλακή, τιμήθηκε με το Νομπέλ Ειρήνης, της δικηγόρου και ειρηνίστριας Σιρίν Εμπαντί στην οποία απονεμήθηκε επίσης το Νομπέλ Ειρήνης το 2003, του Τζαφάρ Παναχί, νικητή του Χρυσού Φοίνικα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών πριν από λίγες εβδομάδες, και του Μοχάμαντ Ρασούλοφ, ο οποίος πέρυσι, επίσης στις Κάννες, τιμήθηκε με το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής.

Τα λόγια τους είναι σημαντικά όσο και αποκαλυπτικά, καθώς υπογραμμίζουν το γεγονός πως, αν το Κακό στην προκειμένη είναι το καθεστώς των αγιατολάδων, η λύση δεν μπορεί να είναι ο βομβαρδισμός των πρώτων θυμάτων τους, δηλαδή των πολιτών του Ιράν (όπως συνέβη στη Γάζα, με το Ισραήλ να την ισοπεδώνει με την πρόφαση της ανάγκης εξάλειψης της Χαμάς).

Την άποψη των διακεκριμένων ιρανών αντιφρονούντων εξηγεί εμπεριστατωμένα, σε άρθρο του στην ισραηλινή (και επικριτική απέναντι στην ισραηλινή κυβέρνηση) εφημερίδα Haaretz, ο επίσης γνωστός ιρανός ιστορικός Αράς Αζίζι, συγγραφέας του βιβλίου «Τι θέλουν οι Ιρανοί: Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία».

Σίγουρα ο πόλεμος που ξέσπασε τις προηγούμενες ημέρες δεν αποτελεί έκπληξη, γράφει ο Αζίζι, αλλά χαρακτηρίζει τη σύρραξη αντιφατική, τουλάχιστον από την άποψη της Iστορίας, με την έννοια ότι τα δύο έθνη δεν έχουν κανέναν λόγο να πολεμούν μεταξύ τους, καθώς ούτε σύνορα αμφισβητούνται ούτε υπάρχουν παλιές διαμάχες να χωρίζουν τους ίδιους λαούς. Μάλιστα ο Αζίζι, επί τούτω, γράφει πως στο Ιράν, παρά τις προπαγανδιστικές κορόνες του καθεστώτος, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της Γάζας.

«Οπως πολλοί από τους Ιρανούς συμπατριώτες μου, καταδικάζω τις επιθέσεις στη χώρα μας, ειδικά επειδή άρχισαν εν μέσω διπλωματικών συνομιλιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο επιρρίπτω μεγάλο μέρος της ευθύνης στο επαίσχυντο καθεστώς του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος έχει φέρει μόνο θάνατο και καταστροφή στη χώρα μας. Στην ηλικία των 86 ετών, βρίσκεται στο λυκόφως της ζωής του, αλλά η αρρωστημένη εμμονή του με το Ισραήλ, τους σιωνιστές και τους εβραίους οδήγησε τελικά το Ιράν σε έναν πόλεμο που δεν μπορεί να αντέξει», γράφει.

Εκκληση στον ιρανικό λαό να εξεγερθεί, ώστε να απαλλαγεί από το βάναυσο και αναχρονιστικό θεοκρατικό καθεστώς των αγιατολάδων, απηύθυνε τις προηγούμενες ημέρες και ο ισραηλινός πρωθυπουργός. Γίνεται, όμως, να είναι αυτός ο… απελευθερωτής των Ιρανών;

Παρότι με τις επιθέσεις κατά του Ιράν κατάφερε να αποσπάσει, τουλάχιστον εν μέρει, την προσοχή από τη Γάζα (μόλις χθες τουλάχιστον 59 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν όταν οι ισραηλινές δυνάμεις άνοιξαν πυρ κατά πλήθους αμάχων που περίμεναν φορτηγά με αλεύρι στη Χαν Γιουνίς), αποτελεί γεγονός πως ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει απολέσει την αξιοπιστία του ενώ, όσον αφορά ειδικά το Ιράν, υπάρχει κάτι που τον ενώνει όχι με τον ιρανικό λαό αλλά με τον Αλί Χαμενεΐ: το γεγονός πως αμφότεροι θέλουν αυτόν τον πόλεμο.

«Αν υπάρχει ένα πράγμα που γνωρίζουμε για τον Νετανιάχου, είναι ότι βάζει πάνω από όλα την πολιτική του επιβίωση, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του διαρκείς ειρηνικές λύσεις. Αυτό ενώνει επίσης Ιρανούς και Ισραηλινούς. Αυτός ο πόλεμος είναι παράλογος σε κάθε περίπτωση, αλλά είναι ακόμη περισσότερο αν διεξάγεται από ανθρώπους όπως ο Χαμενεΐ και ο Νετανιάχου», γράφει ο Αράς Αζίζι.

Δεν είναι, όμως, όντως μια ευκαιρία για τους Ιρανούς και για τις Ιρανές να απαλλαγούν από ένα από τα πιο σκοταδιστικά και αδίστακτα καθεστώτα στον κόσμο, το οποίο έχει σημαδέψει τη ζωή τριών γενεών Ιρανών; Φυσικά πολλοί ελπίζουν, αλλά οι ελπίδες τους εξαλείφονται αμέσως από τις βόμβες και τους πυραύλους που καθιστούν επιτακτική μια άλλη προτεραιότητα: «Οι Ιρανοί με τους οποίους μιλάω, περιλαμβανομένων των ένθερμων αντιπάλων του καθεστώτος, φοβούνται τώρα για τη ζωή τους, όταν ακούν τον ισραηλινό υπουργό Αμυνας Ισραήλ Κατζ να υπόσχεται να “κάψει την Τεχεράνη”. Δεν μπορούν να σκεφτούν την επανάσταση, σκέφτονται μόνον την επιβίωση. Η ιδέα μιας λαϊκής εξέγερσης που προκαλείται από ισραηλινές επιθέσεις μοιάζει ευφάνταστη», υποστηρίζει ο ιρανός συγγραφέας και ιστορικός.

Το πόσο ολέθριες μπορούν να καταστούν τέτοιες δηλώσεις το εξηγεί, επίσης στην Haaretz, ο ισραηλινός στρατιωτικός αναλυτής Αμος Χαρέλ: «Ενα άτομο που απερίσκεπτα ενισχύει τις κατηγορίες ότι το Ισραήλ στοχεύει σκόπιμα αμάχους στην Τεχεράνη είναι ο υπουργός Αμυνας Κατζ. Τη Δευτέρα, μετά τον σφοδρό βομβαρδισμό της μητροπολιτικής περιοχής του Τελ Αβίβ, ο Κατζ έγραψε στο X ότι “οι κάτοικοι της Τεχεράνης θα πληρώσουν το τίμημα, και σύντομα”. Τέτοιες δηλώσεις θέτουν το Ισραήλ (και τον ίδιο τον Κατζ) αντιμέτωπο με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου, ακριβώς στο μέτωπο όπου οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις είναι πιο επιλεκτικές στη χρήση πυρός σε σχέση με τη Γάζα».

«Οχι, ο Κατζ δεν μπορεί να είναι αυτός που θα απελευθερώσει τους Ιρανούς. Θα είναι αρκετό αν δεν τους εξοντώσει κι αυτούς. Και ο Νετανιάχου δεν μπορεί να είναι ένας Κύρος από την ανάποδη», σχολιάζει από την πλευρά του ο Λούκα Αντζελίνι της Corriere della Sera.  Αναφέρεται, φυσικά, στον Κύρο τον Μέγα, τον πέρση βασιλιά ο οποίος το 539 π.Χ. απελευθέρωσε τους εβραίους από τον βαβυλωνιακό ζυγό, επιτρέποντάς τους να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ και να ξαναχτίσουν τον ναό του Σολομώντα. «Τώρα ο “Βασιλιάς Μπίμπι” του Ισραήλ αυτοπαρουσιάζεται ως ο απελευθερωτής των Περσών», γράφει ο ιταλός δημοσιογράφος. Ωστόσο η αξιοπιστία του ισραηλινού πρωθυπουργού, όσον αφορά το κάλεσμά του προς τους Ιρανούς να εξεγερθούν, δεν ακυρώνεται μόνο από τον υπουργό του που θέλει να κάψει τους Πέρσες.

«Ο Νετανιάχου ενδιαφέρεται για μόνιμο πόλεμο εναντίον οποιουδήποτε μπορεί έστω και στο ελάχιστο να σταθεί εμπόδιο στην επέκταση του Ισραήλ “από τον ποταμό έως τη θάλασσα”. Για τον Νετανιάχου, το αποφασιστικό ζήτημα δεν είναι το Ιράν, ούτε το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα ή το είδος της συμφωνίας με την Τεχεράνη. Αυτό που διακυβεύεται είναι ο μόνιμος πόλεμος. Το Ιράν δεν είναι ο Εχθρός και ούτε καν εχθρός. Το Ισραήλ δεν το χρειάζεται πλέον. Το Ιράν είναι έναν θέατρο πολέμου», έγραψε σε ανάλυσή του ο Ντανιέλε Σαντόρο, συνεργάτης της ιταλικής γεωπολιτικής επιθεώρησης Limes.

Εξ ου και η εργαλειοποίηση της καταπίεσης που υφίστανται οι Ιρανοί. Στην πραγματικότητα, όμως, η αλλαγή καθεστώτος που θα μπορούσε να ευνοηθεί από τον νέο πόλεμο του Νετανιάχου, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τους οδηγούσε σε μια κατάσταση σημαντικά καλύτερη από αυτήν που βιώνουν σήμερα: «Αν πριν από την 13η Ιουνίου (πρώτη ημέρα των ισραηλινών επιθέσεων) υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να εγκαθιδρυθεί στο Ιράν ένα προοδευτικό καθεστώς, που θα έκλινε προς τη Δύση και θα ήταν φιλικά ή, έστω, όχι εχθρικά διακείμενο απέναντι στο Ισραήλ, αυτό το ενδεχόμενο έχει θαφτεί κάτω από τα ερείπια των κτιρίων της Τεχεράνης που καταστράφηκαν από την ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία. Είναι στην πραγματικότητα βιολογικά αδύνατο για τους νέους Ιρανούς να αποδεχτούν την ταπείνωση που υπέστη η τρισχιλιετής αυτοκρατορική τους παράδοση, πόσω μάλλον να τη νομιμοποιήσουν», γράφει ο ιταλός αναλυτής.

«Μετά την 13η Ιουνίου, η αλλαγή καθεστώτος είναι πιο πιθανή από όσο ήταν στο παρελθόν. Αλλά το νέο καθεστώς δεν θα αποτελείται από νέους που θα είναι πρόθυμοι να συνάψουν  ειρήνη με το Ισραήλ για να μπορούν να αγοράζουν το τελευταίο μοντέλο iPhone, αλλά μάλλον από μια στρατιωτική ολιγαρχία που θα νομιμοποιείται μόνο από τον πόλεμο με το εβραϊκό κράτος. Ο πόλεμος αυτός θα καταστεί μόνιμος. Αυτό ακριβώς θέλει ο Νετανιάχου», προσθέτει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News